Als stress- en burn-outcoach begeleid ik o.a. coachees die in een re-integratietraject na overspannenheid/burn-out aan het terugkomen zijn in hun baan.
Dat is hard werken voor de betrokkene. Er zijn zoveel zaken waar je dan aandacht aan moet besteden. En dan gaat het echt niet alleen maar over werk gerelateerde zaken.
Maar gelukkig zijn ze op een gegeven moment zo ver dat het moment van weer volledig op loonwaarde hun uren kunnen draaien, steeds dichterbij komt. En dat iedereen daar blij mee is lijkt mij een open deur.
Open deur
Een open deur waarvan werkgevers/leidinggevenden vaak heel graag willen dat de betreffende re-integrerende werknemer er zo snel mogelijk doorheen gaat! Ik maak dat nogal eens mee. Onlangs zei een leidinggevende letterlijk tegen de medewerker: “Wat maken die laatste weken nu uit? Je werkt nu toch al je volledig aantal uren, dus wat let je?” Daarbij in gedachten houdend dat iedere dag dat de zieke korter ziek is, winst is.
Heel begrijpelijk.
Maar niet verstandig
Hoezo niet verstandig? De werknemer werkt nu toch? Hij gaat toch niet meer naar huis omdat het werken niet meer lukt, omdat er rust genomen moet worden?
Dat is waar. Maar toch is het niet verstandig om de laatste weken van het re-integratietraject niet af te maken.
Vergelijk het maar met het bouwen van een fundering.
De re-integrerende werknemer heeft in de voorgaande ziekteperiode hard gewerkt aan het weer stevig in zijn vel te komen zitten. De spreekwoordelijke schoenen waar hij stevig in staat, passen steeds meer als gegoten en zijn steeds beter gestrikt.
Met andere woorden: de fundering waarop hij zichzelf (weer) opbouwt heeft vorm gekregen.
Een goed gebouwd huis
Bij de bouw van een huis, heeft een gestorte fundering tijd nodig om uit te harden. Want: als je er te snel op gaat bouwen zal de fundering het gewicht van het gebouw dat er op gebouwd wordt, niet goed kunnen dragen. Er zullen scheurtjes en scheuren ontstaan. De boel zal daardoor verzakken en het gebouw én gebruiker zullen vroeg of laat daarvan de nadelige gevolgen ondervinden.
Datzelfde principe kun je ook toepassen op de spreekwoordelijke fundering dat door deze werknemer is gebouwd door alles wat hij/zij tijdens de re-integratie heeft geleerd en afgeleerd.
- Bijvoorbeeld hoe op een goede manier assertief te zijn.
- Om van binnen (vanuit je eigen waarden en normen zelf bepalen wat je wel/niet doet) naar buiten te werken in plaats van buiten naar binnen (de ander te laten bepalen wat jij vindt en doet).
- Om bij alles wat er op hem/haar af komt te denken: Moet Ik Dit Nu Doen? (Door de klemtoon steeds op een ander woord te leggen kun je jezelf 5 x deze vraag stellen en daarmee steeds op een andere manier naar de situatie kijken).
Tijd nodig
Deze door de werknemer zelf gebouwde fundering is ook niet vanaf het eerste moment stevig. Er is tijd nodig om zaken ‘eigen te maken’ zodat omstandigheden beter het hoofd geboden kunnen worden. Er is tijd nodig om te oefenen met de nieuwverworven inzichten. Tijd nodig om te ervaren dat het nu anders werkt dan daarvoor. Tijd dus om die nieuwe fundering uit te laten harden.
Dáárvoor zijn die laatste weken van een re-integratietraject. Zodat de werknemer zichzelf stevig verder kan opbouwen. Minder tot niet het risico loopt op nieuwe scheuren of verzakkingen, nu en in de toekomst. Zonder werkdruk kan ervaren hoe het er nu met hem voorstaat en waar nodig kan bijsturen.
Dus werkgever, gun uw re-integrerende werknemer ook die laatste weken van ‘nog-even-uit-de-wind-werken’.
Dat draagt bij aan dat stevige fundament dat o zo nodig is.
Een stevig en gezond fundament waarvan ieder profijt heeft.
Jan