…en de rest kan……
In onze maatschappij worden karaktereigenschappen als bescheidenheid en behulpzaamheid gezien als goed. En dat is ook zo. Ellebogenwerk wordt niet alleen niet zo gewaardeerd, het is over het algemeen ook niet bevorderlijk voor een goede relatie.
In onze opvoeding thuis, op school en bijvoorbeeld in de kerk of bij de padvinderij, wordt er steeds weer aandacht aan besteed: ‘Wees goed voor de ander’, ‘Stel het samendoen boven het winnen’, ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’.
Ik vermoed dat jij er nog wel een aantal naast kunt zetten.
Begrijp me niet verkeerd, het zijn goede eigenschappen. Niks mis mee.
Waar het een ander verhaal gaat worden, is als het woordje ‘te’ ervoor verschijnt. Er zijn nu eenmaal mensen (jij ook?) die daar gevoelig voor zijn. Die zichzelf al snel op het tweede, derde of vierde plan (laten) zetten. Die pleasen tot een levenshouding hebben gemaakt.
Denk nu niet te snel: ‘Nee Jan, dat doe ik niet!’
Neem eens een paar minuten tijd en vraag je daarin eens af hoe vaak jij in de afgelopen week automatisch ‘ja’ hebt geantwoord op de vraag van een ander?
En?
Hoe autonoom was jij deze week?
Zolang je het in een goede verhouding doet (en wat die is daar kunnen we best wel een boom over opzetten), is een beetje egoïsme op z’n tijd helemaal niet verkeerd.
Denk eens mee: als jij jezelf altijd wegcijfert en eerst voor een ander zorgt, blijft er dan nog wel genoeg energie over voor jezelf? Om voor jezelf te zorgen? Om liefde te geven?
Ik vermoed van niet, want: wat je niet hebt, kun je ook niet (weg)geven.
Dat is wat ik met een beetje egoïsme op z’n tijd bedoel: goed voor jezelf zorgen door te luisteren naar wat jij nodig hebt en jezelf te aanvaarden. Als je dat doet, dan ben en communiceer je, vanuit jouw kern, authentiek en transparant. En altijd met respect voor de ander!
Bedenk eens: welke keuze kun jij vandaag op deze manier gaan maken?
