Als jij als kind ervaren hebt dat de huisdieren in het gezin belangrijker waren dan jij.
Als jij gepest bent omdat de pesters merkten dat jij moeite had met je zelfbeeld.
Als jij meegemaakt hebt dat jij diende ter vervulling van de verlangens of eisen van een ander.
Als jij een bliksemafleider was voor de stress, woede, frustratie van één van je opvoeders.
Als jij, letterlijk, de klappen en de schoppen kreeg.
Als altijd alles joúw schuld was.
Als jij denkt dat jij inderdaad niets voorstelt want: als je wél iets had voorgesteld had hij, had zij, dat toch niet gedaan?!
Dan kan ik me voorstellen:
Dat jij jezelf niet meer kunt zien staan.
Dat jij elke spiegel ontwijkt.
Dat jij anderen ontwijkt.
Dat jij kromgebogen overleeft onder de last die je met je meedraagt
Krom van verdriet
Krom van schaamte
Krom van stress
Dan snap ik:
Dat jouw leven nog steeds in het teken staat van de door jouw opgelopen trauma’s.
Dat daardoor iedere dag de strijd opnieuw begint.
Of eigenlijk:
Dat die strijd 24 uur per dag doorgaat.
Nooit stopt.
Dat jij wilt dat het stopt! Desnoods door zelf te stoppen.
Dat het pijn doet.
Dat het voelt dat je niet de moeite waard bent.
Dat je voor jouw gevoel nog nooit iets waard bent geweest.
Maar als ik naar je kíjk, zie ik:
Een beschadigt mens, dat zeker,
Maar ik zie ook:
Een mens met een diep van binnen verborgen kracht.
Een mens met levenskracht die in hem is gelegd.
Een mens met een kracht die, hoewel verstopt onder al die lagen en al die jaren van ontkenning, écht wel aanwezig is.
Een mens met een onontkoombare kracht, volop aanwezig in joúw basis.
Een mooi mens!
Maar beschadigt en gebogen.
Beschadigd als gevolg van de trauma’s.
Maar, dat is niet hoe jij bént!
Die beschadigingen, die jij door trauma opgelopen hebt, bepalen niet jouw zijn.
Bepalen niet jouw karakter
Ze zijn niet meer (en niet minder) dan een invloed.
Een invloed zo zwaar dat jij bent gebogen.
Maar weet:
Zodra jij daarmee afrekent,
Kom je weer tot jezelf!
Kom je weer tot groei!
Kom je weer tot bloei!
Kom je weer in het licht!
Kom je weer rechtop!
En ja, die kromming,
Die beschadigingen,
Die littekens…
Blijf je zien,
Blijf je voelen,
Blijf je merken…
Ontken ze niet.
Ze maken deel uit van jouw leven;
Hebben je mede gevormd.
Gevormd tot dat
Mooie
Krachtige
Mens
die ik voor me zie staan.
Als ik met je praat;
Als we samen oplopen,
Op weg naar jouw herstel.
Zodat jij:
Jezelf weer ziet staan!
Niet meer iedere spiegel ontwijkt!
Niet meer anderen ontwijkt!
Niet meer krom loopt onder de last die je met je meedraagt!
Niet meer krom van verdriet!
Niet meer krom van schaamte!
Niet meer krom van stress!
Zodat jij:
Overwint!
….. en kunt en zal zijn!
Geniet van je dag, Jan
